محمد صابر صابری زفرقندی؛ فرید احمدراد؛ محسن جدیدی؛ سمانه السادات سرکشیکیان؛ فاطمه کریم خانی
چکیده
فقدان ابزاری برای اندازه گیری اعتیاد به رسانه‌های اجتماعی مانع توسعه بیشتر زمینه تحقیقاتی شده است چرا که ابزارهای معتبر کمی جهت سنجش این مهم وجود دارد علاوه بر این هیچ کدام نیز در زبان فارسی تأیید نشده‌اند. هدف کلی مطالعه حاضر ساخت و رواسازی مقیاس شبکه‌های رسانه ای اجتماعی بود. در مطالعه حاضر از روش تحقیق ترکیبی و طرح آمیخته اکتشافی ...
بیشتر
فقدان ابزاری برای اندازه گیری اعتیاد به رسانه‌های اجتماعی مانع توسعه بیشتر زمینه تحقیقاتی شده است چرا که ابزارهای معتبر کمی جهت سنجش این مهم وجود دارد علاوه بر این هیچ کدام نیز در زبان فارسی تأیید نشده‌اند. هدف کلی مطالعه حاضر ساخت و رواسازی مقیاس شبکه‌های رسانه ای اجتماعی بود. در مطالعه حاضر از روش تحقیق ترکیبی و طرح آمیخته اکتشافی به‌عنوان راهبرد پژوهش استفاده شد؛ که روش پژوهش در بخش کیفی ، نظریه داده بنیاد با رویکرد سیستماتیک اشتراوس-کوربین و در بخش کمی از روش تحقیق همبستگی از نوع معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری در بخش کیفی شامل خانواده‌های مراجعه کننده به دادگاه خانواده استان تهران که 32 نفر به صورت هدفمند انتخاب و مورد مصاحبه قرار گرفته و در بخش کمی شامل خانواده‌های ساکن در استان تهران بود که در انتها 413 نفر به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. در تحلیل یافته‌ها 89 گویه استخراج و بعد از بررسی روایی صوری، روایی محتوایی و ساختار عاملی 45 گویه تایید شدند، در نهایت پرسشنامه‌ی ساخته شده شامل 7 عامل شد که در مجموع 64/65 درصد از واریانس را تبیین می‌کند (عامل اول 06/23 درصد، عامل دوم 12 درصد، عامل سوم 16/7 درصد، عامل چهارم 19/6 درصد، عامل پنجم 85/5 درصد، عامل ششم 46/5 درصد و عامل هفتم 20/5 درصد) که نشان‌دهنده روا بودن پرسشنامه است. نتایج نشان دادند که مقیاس ساخته شده می‌تواند برای ارزیابی اعتیاد به رسانه‌های اجتماعی در هر دو محیط بالینی و غیر بالینی مورد استفاده قرار گیرد، علاوه بر این این ابزار به بررسی متغیرهایی می‌پردازد که در مقیاس‌های معروف اعتیاد به پلتفورم‌های مجازی خاص بررسی نشده‌اند.
